Γιώργος Κομνηνός: Σχολεία σε κίνδυνο – Η Παιδεία χάνει τη μάχη με τη βία

Του Γεώργιου Κομνηνού
Τομεάρχη Πολιτισμού και Πολιτευτή Α’ Θεσσαλονίκης
με την Ελληνική Λύση – Κυριάκος Βελόπουλος

Το περιστατικό που σημειώθηκε στην Κυψέλη δεν είναι απλώς «άλλο ένα συμβάν». Είναι ένα ηχηρό καμπανάκι κινδύνου και ταυτόχρονα η κατάρρευση της ψευδαίσθησης ότι στα σχολεία μας υπάρχει επαρκής Παιδεία και ουσιαστική Ασφάλεια.

Μια 16χρονη μαθήτρια τραυμάτισε με μαχαίρι μια 14χρονη συμμαθήτριά της.
Ας το επαναλάβουμε: 16 ετών. Μαθήτρια. Με μαχαίρι.

Στην ηλικία αυτή δεν μιλάμε για πλήρη άγνοια ή παιδική απερισκεψία. Μιλάμε για μια κοινωνία που έχει αποτύχει να θέσει όρια, να καλλιεργήσει αξίες και να προστατεύσει τα παιδιά της. Όταν το στυλό αντικαθίσταται από σουγιά, τότε το πρόβλημα είναι βαθύ και συλλογικό.

Η στατιστική του φόβου

Τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας είναι αποκαλυπτικά και αποδεικνύουν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει:

• Εκατοντάδες συλλήψεις ανηλίκων κάθε μήνα για σωματικές βλάβες και οπλοκατοχή.
• Οργανωμένες ομάδες ανηλίκων που δρουν με χαρακτηριστικά συμμοριών.
• Καθημερινά περιστατικά βίας, τα οποία βιντεοσκοπούνται και αναρτώνται στα κοινωνικά δίκτυα ως «κατορθώματα».

Αυτή δεν είναι απλώς παραβατικότητα. Είναι μια νέα, ωμή πραγματικότητα.

Ποιος φέρει την ευθύνη;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το Υπουργείο Παιδείας αντιμετωπίζουν το πρόβλημα επιφανειακά, επενδύοντας σε ψηφιακές πλατφόρμες καταγγελιών και τεχνοκρατικές λύσεις. Όμως η βία στα σχολεία δεν γεννιέται από την έλλειψη εφαρμογών.

Το μαχαίρι στην Κυψέλη βγήκε επειδή:

1. Υπονομεύεται ο ρόλος της οικογένειας
Οι γονείς πιέζονται οικονομικά, απουσιάζουν από το σπίτι και το κράτος αδυνατεί να στηρίξει ουσιαστικά τον θεσμό της οικογένειας. Τα παιδιά αναζητούν πρότυπα αλλού, συχνά σε βίαιες υποκουλτούρες που εξιδανικεύουν την επιθετικότητα και την ανομία.

2. Κυριαρχεί ατιμωρησία και ανοχή
Ο εκπαιδευτικός έχει αποδυναμωθεί θεσμικά. Φοβάται να παρέμβει, φοβάται να επιβάλει πειθαρχία. Οι μαθητές γνωρίζουν ότι οι συνέπειες είναι ελάχιστες ή ανύπαρκτες. Έτσι, η βία γίνεται «κανονικότητα».

3. Ανεπαρκής φύλαξη και πρόληψη στα σχολεία
Τα σχολεία παραμένουν αφύλακτα, χωρίς ελέγχους, χωρίς επαρκές προσωπικό και χωρίς ουσιαστικά μέτρα πρόληψης. Δεν υπάρχει συντονισμός με κοινωνικές υπηρεσίες, σχολικούς ψυχολόγους και τοπικές αρχές. Η Πολιτεία εμφανίζεται μόνο εκ των υστέρων, όταν το κακό έχει ήδη συμβεί.

Η θέση της Ελληνικής Λύσης

Ως Ελληνική Λύση, κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου.
Δεν ζητάμε σχολεία-φρούρια, αλλά σχολεία με αγωγή, όρια και πραγματική προστασία.

• Ενίσχυση της οικογένειας με ουσιαστικές κοινωνικές πολιτικές.
• Αυστηροποίηση του πλαισίου για την εγκληματικότητα ανηλίκων και σαφή απόδοση ευθυνών στους γονείς όπου υπάρχει αμέλεια.
• Στήριξη του εκπαιδευτικού, ώστε να επανακτήσει τον παιδαγωγικό και θεσμικό του ρόλο.
• Ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και φύλαξης στα σχολεία, πριν η βία γίνει καθημερινή τραγωδία.

Αν δεν αντιδράσουμε τώρα, αύριο θα μιλάμε για θύματα μέσα στις σχολικές αίθουσες. Και τότε καμία πλατφόρμα, καμία δικαιολογία και καμία επικοινωνιακή διαχείριση δεν θα μπορεί να καλύψει τις ευθύνες όσων κυβερνούν.