Στα όρια της παιδικής συμπεριφοράς: Ρίζες και αιτίες
Η οριακή συμπεριφορά των παιδιών αναφέρεται σε συμπεριφορές που βρίσκονται “στα όρια” του αποδεκτού, συχνά προκλητικές, αντικοινωνικές ή αμφισβητητικές, χωρίς να αποτελούν πάντα παθολογικές εκδηλώσεις. Οι πηγές προέλευσης μπορεί να είναι ποικίλες και πολυπαραγοντικές:
1. Οικογενειακοί παράγοντες
- Σχέσεις με τους γονείς: έλλειψη ορίων, ασυνέπεια ή υπερβολική αυστηρότητα.
- Συγκρούσεις στην οικογένεια: διαζύγιο, καυγάδες, βία, παραμέληση.
- Πρότυπα συμπεριφοράς: μίμηση γονέων ή άλλων σημαντικών προσώπων που παρουσιάζουν παρόμοιες συμπεριφορές.
2. Σχολικοί/κοινωνικοί παράγοντες
- Σχέσεις με συνομηλίκους: απόρριψη, εκφοβισμός ή ανάγκη ένταξης σε ομάδα.
- Σχολικό περιβάλλον: έλλειψη στήριξης από εκπαιδευτικούς, πίεση ή άγχος επίδοσης.
3. Ψυχολογικοί/ατομικοί παράγοντες
- Στάδια ανάπτυξης: σε ορισμένες ηλικίες (π.χ. εφηβεία) η αμφισβήτηση είναι αναμενόμενη.
- Συναισθηματικές δυσκολίες: ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος.
- Διαταραχές συμπεριφοράς ή διάθεσης: ΔΕΠ-Υ, αγχώδεις ή καταθλιπτικές τάσεις.
4. Κοινωνικο-πολιτισμικοί παράγοντες
- Κουλτούρα και αξίες: κοινωνικά πρότυπα που ενθαρρύνουν επιθετικότητα ή υπερβολικό ανταγωνισμό.
- ΜΜΕ και ψηφιακός κόσμος: έκθεση σε πρότυπα βίας ή υπερδιεγερτικό περιεχόμενο.
📌 Συνολικά, η οριακή συμπεριφορά προκύπτει από τη δυναμική αλληλεπίδραση οικογενειακού, κοινωνικού και ατομικού πλαισίου. Δεν είναι πάντα “παθολογία”, αλλά συχνά αποτελεί σήμα ότι το παιδί δυσκολεύεται να διαχειριστεί συναισθήματα ή καταστάσεις.
