Τα δοκάρια που πενθούσαν

Το παγκόσμιο κύπελλο του 1978 θεωρείται ως το πιο αμφιλεγόμενο όλων των εποχών καθώς στην διοργανώτρια χώρα υπήρχε στρατιωτική δικτατορία, μια από τις σκληρότερες παγκοσμίως.

Για τον λόγο αυτό δεν έδωσε το παρών ο “Ιπτάμενος Ολλανδός” Γιόχαν Κρόιφ με την εθνική Ολλανδίας καταγγέλοντας ευθέως το καθεστώς, η άλλη απουσία ήταν αυτή του μεγάλου σε αξία αλλά μικρού σε ηλικία (*τότε) Ντιέγκο Μαραντόνα ο οποίος έμεινε εκτός αποστολής από τον Σέζαρ Λουίζ Μενότι , προπονητή της Αλμπισελέστε, κάτι που ο Μαραντόνα δεν συγχώρησε ποτέ στον El Flaco.

Στις εικόνες από το Μουντιάλ 1978 όλοι έχουν προσέξει τα… εκατομμύρια χαρτάκια που πετούσαν οι Αργεντίνοι πριν αρχίσει ο εκάστοτε αγώνας της ομάδας τους. Όποιος είναι πιο προσεκτικός, όμως, παρατήρησε και κάτι άλλο: Οι βάσεις των δοκαριών ήταν βαμμένες μαύρες. Κάτι που δεν συνέβαινε μέχρι τότε. Ο λόγος; Κάπως έπρεπε να σταλεί το μήνυμα τόσο στους Αργεντίνους όσο και στον υπόλοιπο κόσμο ότι υπήρχε πένθος για την κατάσταση με τη χούντα. Μια χούντα που ήθελε να έχει λόγο για όλα, ακόμη και για το πώς θα δένονται τα δίχτυα. Πώς είναι δυνατόν, επομένως, να τους ξέφυγε η βαμμένη μαύρη βάση στα δοκάρια;

Η απάντηση είναι ότι δεν τους ξέφυγε, απλά δέχθηκαν την εξήγηση που τους δόθηκε και η οποία ήταν η εξής: «Αυτή είναι η παράδοσή μας». Άσχετοι εντελώς με το ποδόσφαιρο, το δέχθηκαν, το πίστεψαν. Μέχρι να αποκαλυφθεί, τελικά, η αλήθεια χρόνια μετά. Οταν, πια, ο Βιδέλα ήταν μια άσχημη ανάμνηση.

Μια τόσο μικρή κίνηση με τόσο βαθιά σημασία που έδειξε πόσο ανάγκη είχε ο λαός της Αργεντινής από την διεθνή αλληλεγγύη.